مرتضی رفتی ندیدی، آسمان خون گریه کرد
رفتنت هم باشکوه بود، دل بریدی مثل مَرد

سی بهار از عمر تو نگذشته بود پاییز شد
صبر تو از زندگی ناگه چه زود لبریز شد

وقت رفتن زیر لب گفتی دلم آرام گرفت
من به قربان دلت، یک شهر را باران گرفت

من برایت شعر می خوانم دستم را بگیر
ما به عشقت زنده می مانیم تو اما نمیر

مرتضی اسطوره شد، حتی خدا هم مات ماند
هیچ کس فکرش نکرد با درد او یک سال خواند

تف به آن لحظه که مرگت با یقین تایید شد
کاش می گفتند کنسرتت مرتضی تمدید شد

من خیالم راحت است رفتی کنار خوبها
هایده، فردین و خسرو، خوش بحالت مرتضا

بی صدا گریه کنید چون مرتضی خوابیده است
من یقین دارم که او خواب خدا را دیده است

ای جماعت بس کنید، کمتر بگویید زنده یاد
مرتضی کنسرت دارد ،سوت و فریاد ، زنده باد

در بهشت کنسرت داری؟خوش به حالت ای خدا